Die Belg bezoek het vaderland. – This Belgian visits his land of birth.

I’ve struggled with writing this piece. My problem has been trying to put a positive spin on this story. This of course wouldn’t be truthful story then, would it? The truth is I don’t need to add spin to it because it’s my experience. This wasn’t helped much by various blogs and posts advertising how wonderful my land of birth is once I arrived back in Belgium. It only went to perpetuating the feeling that I was somehow wicked and wrong to feel that resentment. It takes a massive amount of motivation to make someone change their circumstances as my little family has. I turned down two offers of an increase and an offer of my dream position in the company before they accepted the reality that I was leaving. We sold our dream house. It took us approximately two years to find our home and we sold it because we were motivated enough (in a completely negative sense) to disassemble our lives, sell everything we could, give the rest away and flee. So there we go. I was forced, through circumstance, to return briefly to my land of birth. The circumstance being the happy union of my little brother and the girl he loves. Horrors – I had to leave Belgium and I wasn’t particularly happy about it. I wasn’t looking forward to this brief excursion for two reasons.

1. My wife (due to some crazy Belgian red-tape) is not allowed to leave Belgian territory whilst applying for her residency.
2.  I simply wasn’t looking forward to returning to a land I fled.

What I was looking forward to was seeing my friends and family! The flight was terrible because I was that passenger that you don’t want to sit next to. I was ill. Running nose, coughing, lightheaded and turning into a zombie sick. There was no other choice but to go though because I was flying in the cheap seats and couldn’t change or cancel the ticket without missing the wedding and losing all that money I’d paid! I deeply apologize for the zombie apocalypse I began as I’m quite sure everyone in that fast moving can-in-the-air caught what I had. In a way it was comforting to see that nothing had changed but that was also rather worrying. In Belgium I’ve seen my tax money at work. There are always refurbishments of services and alterations happening and plans underway.  I believe this is good.   My little brother and his (now) wife’s wedding was beautiful and exactly how I thought it’d be – tasteful and classy. I believe it matched their taste and wants perfectly and I feel honored that I was invited to attend their special day! The weather was much warmer than Belgium and visiting some of my friends and seeing my mom, dad and brothers was lovely. Beyond that, I have nothing further to say!

The Conclusion: It was good to visit because in no time at all (truth be told the moment I approached passport control) I realized that I had developed a greater allegiance and love for Belgium in the one year of my absence than I ever had for my country of birth. I have a king who was raised and bred for the express purpose. He has three masters’ degrees – no not honorary masters – he worked and studied for these and has military rank not because he’s entitled to it but because he earned it. If Belgium was attacked, it’s him I’d be aligned with. I cannot say the same for the leaders of the land of my birth. Belgium is home. Ciao for now.

This Belgian visits his land of birth. – Die Belg bezoek het vaderland.

Ik vond het moeilijk om dit stuk te schrijven. Mijn probleem was om een positief verhaal te schrijven. Dat zou dan een oneerlijk bericht zijn, niet waar? De waarheid is dat ik geen positief verhaal kan schrijven omdat dit mijn ervaring is. Deze toestand wordt niet geholpen door berichten en verhalen over hoe schitterend mijn vaderland is toen ik in belgie terug kwam. Ik heb het gevoel dat ik een slecht en verkeerd persoon ben omdat ik veel wrok voel. Dit vat enorm motivatie om mensen hun stand van zaken te laten veranderen zoals mijn familie heeft gedaan. Ik heb twee loonsverhoging en mij droom vacature geweigerd zodat de maatschappij aanvaardde dat ik emigreerde. Wij hebben ons droomhuis verkocht. Dit heeft ons twee jaar geduurd om onze huis te vinden en wij hebben het verkocht omdat wij gemotiveerd (in een slechte zin) genoeg zijn om onze leven te veranderen, alles te verkopen wat wij kunnen en de rest weggeven om te vluchten. Zo daar sta ik dan. Ik werd gedwongen door omstandigheden om voor een bezoekje terug naar mij vaderland te reizen. De omstandigheden was de trouw van mijn broer en zijn vriendin. Een verschrikking – ik moest België verlaten en ik was er niet blij om. Er zijn twee reden waarom ik geen zin had in de reis.

1. Mijn vrouw (als gevolg van gekke Belgische wetgeving) mag niet Belgie verlaten (terwijl zij voor haar verblijf aanvraagd.)
2. Ik heb geen zin om terug naar een land te gaan dat ik gevlucht had.

Wat ik wel naar uit keek, was om mijn vrienden en familie te zien! De vlucht was afschuwelijk omdat ik die passagier was die je niet naast jou wil. Ik was ziek. Lopende neus, hoesten, duizelig en ik word zoals een zombie. Er was geen andere keuze dan de vlucht te nemen omdat ik een goedkoop biljet had. Ik kon dit niet veranderen of annuleren om het trouwfeest te mislopen of mijn geld te verliezen! Het spijt mij dat ik de zombie Apocalyps begon want ik ben zeker dat allemaal in dat vliegtuig mijn ziekte overnam. Het was troostend dat niets in mijn vaderland veranderd was maar dit was ook tamelijk zorgwekkend. In België heb ik mijn taks geld zien werken. Er zijn altijd verbouwingen van diensten en plannen onderweg. Ik denk dat dit goed is. Het huwelijk van mijn jongste broer en zijn vrouw was fraai en precies hoe ik dit zou verwachtte – elegant en eersteklas. Volgens mij was hun huwelijk volgens zijn wensen en ik voel me gelukkig dat ik zijn speciale dag mocht bijwonen. Het weer was veel warmer als België en dit was erg leuk om mijn ouders, broers en vrienden te bezoeken. Verder heb ik niets te zeggen!

De Conclusie: Dit was goed dat ik mijn vaderland bezocht omdat ik dadelijk (het moment toen ik paspoortcontrole aankwam) besefte dat ik een grotere affiniteit en liefde voor België gedurende een jaar ontwikkelde dan ik ooit voor mijn vaderland had. Ik heb een koning wie voor die roeping werkt. Hij heeft voor zijn opvoeding en zijn militaire rang gewerkt en niet eenvoudig gekregen. Ik zou hem volg als België ooit aangevallen zou worden. Ik kan niet hetzelfde zeggen over de leiders van mijn vaderland. België is mijn thuis.

Groetjes.